پژوهش‌ها نشان مي‌دهند بچه‌هايي كه والدين آن‌ها بيش از حد دوروبرشان هستند نسبت به همسالان خود، استقلال و شايستگي كمتري دارند و رضايت‌شان نيز از زندگي كمتر است و بيشتر در معرض افسردگي قرار دارند. در ادامه به شما خواهيم گفت پدر و مادر‌ها با چه رفتار‌هايي در تله‌ي محافظت و نظارت بيش از حد در مورد فرزندشان گرفتار مي‌شوند و چه بايد بكنند.
_لباس به تنش مي‌پوشانيداگر هنوز هم لباس‌هاي فرزندتان را شما از تنش درمي‌آوريد، كمكش مي‌كنيد لباس‌هايش را بپوشد، در باز و بسته كردن زيپ و دكمه‌ها كمكش مي‌كنيد، يا جوراب‌ها و كفش‌هايش را شما به پاهايش مي‌كنيد، پس شما هم والدين هليكوپتري هستيد.
فرزند دلبند شما بايد بتواند در سه سالگي، خودش لباسش را به تن كند. به جاي اينكه شما تصميم بگيريد فرزندتان چه لباسي بپوشد، دو يا سه انتخاب برايش بگذاريد و اجازه دهيد خودش تصميم بگيرد. با بزرگ‌تر شدن فرزندتان، انتخاب‌هاي بيشتري به او بدهيد تا زماني كه در انتخاب پوشش، خودش كاملا مستقل شود.
_وسايلش را كه خراب يا گم كرده برايش جايگزين مي‌كنيد
گاهي اسباب بازي‌ها يا وسايل شخصي كودك‌تان به طور تصادفي خراب يا گم مي‌شوند، اما اگر فرزندتان نسبت به وسايلش بي‌دقت است و اغلب آن‌ها را خراب يا گم مي‌كند، در برابر تمايل‌تان به فورا جايگزين كردن آن‌ها مقاومت كنيد. به فرزندتان نشان بدهيد كه بايد از وسايلش مراقبت كند و به آن‌ها اهميت بدهد، او نيز ياد مي‌گيرد احساس مسئوليت كند و خودش مواظب وسايلش باشد.اين، درس خوبي براي بچه‌ها بزرگ‌تر و نوجوانان نيز هست. گوشي‌هاي همراه و ساير ابزار‌هاي الكترونيك، يك امتيازند، نه ضرورت. اگر فرزند نوجوان شما، وسايل الكترونيكي‌اش را مرتبا خراب يا گم مي‌كند، به او بگوييد بايد با پول خودش آن را جايگزين كند و با اين كار، ارزش وسايلي كه در اختيار دارد را به او بفهمانيد.
_ريخت و پاش‌هايش را جمع و جور مي‌كنيد بچه‌ها از دو سالگي بايد بتوانند اسباب بازي‌هاي خود را طبق دستوري كه به آن‌ها مي‌دهيد جمع و جور كنند، و با رسيدن به سن پيش دبستاني بايد بدانند كه مسئوليت گذاشتن وسايل سر جاي خودشان با آنهاست.با بزرگ‌تر شدن فرزندتان او بايد مسئوليت بيشتري در كار‌هاي خانه بپذيرد، مثلا كمك در نظافت خانه، مرتب كردن كمد لباس‌ها و يك سري از كار‌هاي روزمره در خانه.
_در دعوا‌ها و اختلافات با همسالانش دخالت مي‌كنيدآيا وقتي فرزندتان سر اسباب بازي‌هايش با دوستانش دعوا مي‌كند شما فورا وارد اختلاف‌شان مي‌شويد و سعي مي‌كنيد مشكل را حل كنيد؟ اما بايد بدانيد تا زماني كه خطري كسي را تهديد نمي‌كند، بهتر است صبر كنيد و اجازه دهيد بچه‌ها خودشان اختلاف پيش آمده را حل كنند.فرصت فراگرفتن اين درس ارزشمند، يعني حل مسئله، را از فرزندتان نگيريد.
_بيش از اندازه به او پاداش مي‌دهيدايراد چنين رفتاري اين است كه كودك ممكن است هرگز احساس نكند براي رسيدن به نتيجه «بايد» زحمت بكشد و تلاش كند. مطالعه‌اي در دانشگاه كلمبيا دريافت بچه‌هايي كه مدام به آن‌ها گفته مي‌شد باهوش و زرنگ‌اند، اغلب از انجام فعاليت‌هايي كه در آن‌ها خيلي موفق نبودند، به دليل ترس از شكست، خودداري مي‌كردند.اين بار كه فرزندتان به دليل كم كاري موفق نشد، به جاي اينكه بيخود تشويقش كنيد، با او در مورد كار‌هايي كه مي‌تواند انجام دهد تا نتيجه‌ي بهتري بگيرد و چه چيز‌هايي را بايد تغيير دهد صحبت كنيد.
_تمامِ وقت او را با برنامه ريزي‌هايي طبق سليقه خودتان پُر مي‌كنيدوالدين هليكوپتري گاهي هدف‌هاي ورزشي و آموزشي و هنري غيرواقعي براي فرزندان‌شان دارند كه باعث مي‌شود برنامه‌اي پُر از مشغله براي بچه‌ها درست شود. ايراد چنين رفتار‌هايي اين است كه فرزند شما ممكن است هيچ وقت آزادي براي بازي و كشف علاقه مندي‌هايش و پرورش آن‌ها نداشته باشد، در نتيجه خلاقيت او از بين خواهد رفت.وقت آزاد به فرزندتان اجازه مي‌دهد مطالعه كند، بازي كند، بچه‌گي و تخيلاتش را به كار بگيرد. كجاي اين كار ايراد دارد؟!
_قوانين سفت و سخت تعيين مي‌كنيدبچه‌هاي كوچك‌تر نياز دارند كه برنامه‌ي نسبتا مشخصي براي روزشان داشته باشند مثلا هر شب سر ساعت مقرر بخوابند، اما وقتي به ۱۲ سالگي مي‌رسند بايد كمي آزاد باشند و در مورد زمان انجام كارهاي‌شان خودشان تصميم بگيرند.به فرزندتان اجازه دهيد خودش تصميم بگيرد چه وقت تكاليفش را انجام دهد، اوقات فراغتش را چگونه بگذراند و چه زماني به رختخواب برود تا بتواند مهارت‌هاي مديريت زمان را ياد بگيرد و متوجه شود براي كارهايش چگونه برنامه ريزي كند.
چهارشنبه ۲۰ آذر ۹۸ | ۱۷:۵۶ ۱۲۷ بازديد
تا كنون نظري ثبت نشده است