رونالدو

جورجينا رودريگس نامزد ۲۶ ساله كريس رونالدو كه همين چند وقت پيش گفت‌وگوي مفصلي با مجله «اولا» اسپانيا داشته به تازگي گفت‌وگوي ديگري هم انجام داده و درباره زندگي اش با كريستيانو رونالدو، فوق‌ستاره پرتغالي اين روزهاي يوونتوس صحبت كرده است. جورجينا كه اين بار با مجله «اِل ايتاليا» گفت‌وگوي بسيار بلندي داشته از نحوه آشنايي‌اش با رونالدو و زندگي روزمره‌اش حرف زده است. اين دو كه از سال ۲۰۱۶ با همديگر آشنا شده‌اند يك دختر به نام آلانا دارند كه در كنار ديگر فرزندان كريس جمعي ۶ نفره را تشكيل مي‌دهد. جورجينا كه خودش دستي بر دنياي مد و استايل دارد مي‌گويد دل‌مشغولي اين است كه بچه‌هايش را آن‌طور كه شايسته است بزرگ كند. او درباره اشك ريختن‌هايش پس از پيروزي يووه برابر اتلتيكو مادريد در ليگ قهرمانان اروپا هم حرف زده است. خلاصه‌اي از اين گفت‌وگوي طولاني را در زير از نظر مي‌گذرانيد.

مدل شدن

بچه كه بودم كلي فيلم از تلويزيون مي‌ديدم. آن موقع‌ها مي‌خواستم بزرگ كه شدم پليس شوم. كمي بعد به اين فكر افتادم كه معلم رقص‌هاي كلاسيك شوم. با اين حال روزي خيلي اتفاقي يك خانمي در ايستگاه قطار جلويم را گرفت و از من خواست براي مغازه و لباس‌هاي كه توليد مي‌كند نقش مدل را ايفا كنم. رفته رفته خوشم آمد و به سرم زد كه به صورت حرفه‌اي مدلينگ را دنبال كنم. هر چند براي من، دختري كه از شهر كوچكي در اسپانيا روزگار سپري مي‌كرد، چندان اين موضوع راحت نبود. با اين حال بعداً كه بزرگتر شدم بيشتر و بيشتر از دنياي مد و زيبايي خوشم آمد و اين حرفه را انتخاب كردم.

علاقه به فوتبال

خيلي عشق فوتبال نبودم ولي هميشه مي‌دانستم كه اين رشته ورزشي چقدر مي‌تواند مهيج باشد. اين هيجان را قبلاً نزد پدرم ديده بودم، چون او براي چند سالي فوتبال بازي مي‌كرد و بعد هم مربي بود. 

رؤياي مادر شدن

هميشه بچه‌ها را دوست داشتم. حتي يك سال براي اينكه زبان بياموزم به انگليس سفر كردم و شغل پرستار بچه‌ها را به عهده گرفتم. مثل بسياري از زنان من هم تصور مي‌كردم روزي مادر شوم. آرزو و رؤيايم نبود ولي مادر شدن چيزي است كه زندگي

را كامل‌تر مي‌كند.

چگونگي آشنايي با رونالدو

اولين باري كه كريستيانو رونالدو را ديدم در يكي از مغازه‌هاي برند «گوچي» در اسپانيا بود؛ در آن مغازه من كار مي‌كردم. چند روز بعد از آن ديدار، اين بار در مراسم معرفي يك برند ديگر دوباره همديگر را ملاقات كرديم. اين بار توانستيم خيلي راحت‌تر با هم صحبت كنيم، چون من ديگر درگير مسائل كاري نبودم صحبت‌هايمان خيلي خوب پيش رفت. همه چيز بين من و رونالدو خيلي سريع رخ داد؛ چيزي شبيه به عشق در همان نگاه اول. 

زندگي در كنار رونالدو

احساس بسيار زيادي بين ما جاري است و خيلي خوب همديگر را درك مي‌كنيم. ما آدم‌هاي اهل مبارزه‌اي هستيم و همزمان صبوري كردن را هم بلديم. اين‌طور به شما بگويم كه هرگز همديگر را ترك نمي‌كنيم.

يك روز طبيعي از زندگي جورجينا

اولين كاري كه انجام مي‌دهم اين است كه بالاي سر فرزندانم مي‌روم تا بلند شدن آن‌ها از خواب را نگاه كنم. دوست دارم وقتي آن‌ها در تخت‌خواب‌شان هستند، نگاه‌شان كنم. بعد لباس آن‌ها را عوض مي‌كنم و كارهاي مربوط به نظافت‌شان را هم انجام مي‌دهم. بعد از اين دورهمي براي خوردن صبحانه فاميلي جمع مي‌شويم. تقريباً تمام وقت‌هاي باقي‌مانده صبح را با آن‌ها بازي مي‌كنم و سعي مي‌كنم در بزرگ شدن‌شان به آن‌ها كمك كنم. بعد از بازي كردن استراحت مختصري مي‌كنيم و مهياي ورزش كردن مي‌شوم. به سالن بدنسازي، زمين تمرين و يا استخر مي‌روم. اين را هم بگويم كه از خريد كردن براي بچه‌هايم لذت مي‌برم. مي‌روم و براي همه آن‌ها خوراكي و غذاهاي سالم مي‌خرم. ضمن اينكه قبل از خواب هم كنار همديگر كمي تلويزيون نگاه مي‌كنيم.

آموزش به بچه‌ها

مي‌خواهم براي بچه‌هايم زندگي سالمي را به ارمغان بياورم. آن‌ها بايد از سختي‌هاي يك زندگي آگاه باشند. نمي‌خواهم آن‌ها را در يك قصر باشكوه بزرگ كنم بلكه مي‌خواهم به آن‌ها آموزش بدهم. مي‌خواهم آدم‌هاي آموزش ديده‌اي باشند و بدانند كه تا چه حد خوش‌شانس بوده‌اند كه اين زندگي را الان دارند. آن‌ها بايد ياد بگيرند چطور با احترام و فروتني زندگي كنند. البته آن‌ها بايد همچنان ياد بگيرند همه آدم‌هايي كه جزئي از زندگي‌شان هستند را هم دوست داشته باشند، چون اين موضوع يك اصل براي ماست... از خودگذشتگي و صبوري از اصولي است كه بايد در آموزش بچه‌هاي‌مان باشد. 

نرفتن به برنامه‌هاي متعدد

من به برنامه و مراسم‌هاي زيادي دعوت مي‌شوم. برنامه‌هايي كه آدم‌هاي ديگر حاضرند به آب و آتش بزنند تا هر طور شده در آن مراسم حضور داشته باشند ولي جايي كه من در آن بيشترين احساس خوشحالي و خوشبختي را دارم خانه‌مان است؛ اينكه در كنار بچه‌ها و نامزدم باشم. خانه جايي است كه خانواده آدم باشد. خانه ما پناهگاه ماست؛ معبدي است كه بر پايه عشق ساخته شده است. 

زندگي در ايتاليا و شهر تورين

من از معماري و مد خوشم مي‌آيد. مركز شهر تورين با داشتن كليساهاي باشكوه و ديگر بناهاي تاريخي خيلي بي‌نظير است. شرايط هم به گونه‌اي است كه اين شهر به ميلان، به كوه‌هاي آلپ، به ونيز، به سوئيس و... خيلي نزديك است و موقعيت خوبي دارد. در اين شهر احساس غريبي نمي‌كنم و حس مي‌كنم در خانه خودم هستم.

فعاليت در شبكه‌هاي مجازي

واقعيت اين است كه هر روز در شبكه‌هاي مجازي پست نمي‌گذارم. دوست دارم عكس‌هاي «يهويي» كه خودم از آن‌ها خوشم مي‌آيد را منتشر كنم. بعضي وقت‌ها اصلاً تا چند روز هيچ پستي منتشر نمي‌كنم. بيشتر سعي مي‌كنم وقتم را روي سلامتي، غذاي سالم و ورزش بگذارم، چون همان‌طور كه مي‌دانيد عقل سالم در بدن سالم است. خب از طرفي اين ورزش كردن روزانه را هم دوست دارم، چون به من حس سرزندگي خوبي مي‌دهد. 

اشك ريختن بعد از درخشش رونالدو مقابل اتلتيكومادريد

از اينكه ديدم چقدر در زمين مسابقه صبر و حوصله به خرج داد تا زحماتش براي تيم به نتيجه بنشيند خيلي هيجان‌زده شدم. بعضي وقت‌ها به ورزشگاه مي‌روم تا او را حمايت كنم؛ حمايتش كنم تا از استعدادي كه دارد بهره بيشتري ببرد. خيلي به رونالدو افتخار 

مي‌كنم

ما در مورد پدر رونالدو، خوزه دينيس آويرو، اطلاعات زيادي به دست نداريم اما گزارشات حاكي از آن است كه پدرش يك سرايدار بوده. رونالدو در مورد او مي گويد: «من به دليل اين كه پدرم كار خوبي نداشت و جزو طبقات پايين اجتماع بود، بسيار اذيت شدم. او يك مرد الكلي بود، به همين دليل من از همان بچگي از مشروبات الكي تنفر داشتم و هنوز هم كه هنوز به آنها لب نمي زنم. من هيچوقت پدرم را به درستي نشناختم. اصلا نمي دانستم كه دليل آنهمه مشروب خوردنش چه بود، شايد هم فراموشي از مشكلات زندگي. واقعيت اين است كه من پدر ديگري مي خواستم. كسي كه شاهد موفقيت هاي من باشد و مرا به تلاش هاي بيشتر تشويق كند.»

پدر او در سال ۲۰۰۵ از دنيا رفت؛ با وجود اين، رونالدو هميشه سعي داشت كه خاطرات او را، به خصوص براي فرزندانش، زنده نگه دارد. او حتي در اكتبر ۲۰۱۷ عكسي از فرزندانش را كه به دور قاب عكس پدر بزرگ شان ايستاده بودند، در اينستاگرام خود منتشر كرد و زير آن نوشت: «تو هميشه در كنار ما مي ماني پدر.»

شايد فكر كنيد كه رونالدو كه يكي از ورزشكارترين افراد جهان است، بايد بدني سالم داشته باشد، اما واقعيت چيز ديگري است. در مصاحبه اي كه در سال ۲۰۰۹ با او انجام شد، او اعتراف كرد كه در سن ۱۵ سالگي يك عمل قلب داشته است. در دوران نوجواني، زماني كه رونالدو مي دويد، ضربان قلب اش به شدت بالا مي رفت. مادرش مي گفت: «من از اين كه او چنين مشكلي دارد، بسيار ناراحتم زيرا ممكن است كه اين بيماري مانع از فوتبال بازي كردن او شود.» اما خوشبختانه عمل قلب او با موفقيت پيش رفت و او ورزش كردن را بار ديگر از سر گرفت. حتي مي توان گفت كه عمل او سرعت دويدن اش را نيز بالاتر برده است.»

روحيه بشردوستي و خيرخواهانه رونالدو بر هيچ كس پوشيده نيست. به عنوان مثال در سال ۲۰۱۴، زماني كه او شنيد پسري ۱۰ ماهه براي عمل مغز خود به پول احتياج دارد، نه تنها كفش و لباس هاي ورزشي خود را فروخت، بلكه چكي به ارزش ۸۳۰۰۰ دلار را امضا و پول لازم را براي عمل آن پسر بچه فراهم كرد.

در سال ۲۰۰۸، او ۱۶۵۰۰۰ دلار را به يك بيمارستان براي درمان بيماران سرطاني هديه داد. او مي گويد: «پدرم به من ياد داده زماني كه به فرد محتاجي كمك كنم، خدا دو برابر آن را به من مي بخشد.» در سال ۲۰۱۷ نيز رونالدو با فروش لباس ورزشي اش، براي ۸۰ سگ آواره در پرتغال، سر پناهي ساخت.

داشتن اندامي چون رونالدو، كار ساده اي نيست اما اگر هدفي مانند او داشته باشيد، با رعايت رژيم هاي غذايي و ورزش، مي توانيد به اندام ايده ال تان برسيد. رونالدو در اهدافش، كه اندامي متناسب نيز يكي از آنهاست، استوار است و براي رسيدن به آنها تلاش زيادي مي كند. او هيچگاه ورزش را رها نكرد و براي اينكه انگيزه لازم را براي تمرينات سخت مدام خود داشته باشد، هميشه براي خود يك پارتنر ورزشي پيدا كند. او هميشه با فردي كه قدرت بدني مشابه خودش دارد، ورزش مي كند تا انگيزه بيشتري براي اين كار داشته باشد. 

از نظر او خواب هم يكي ديگر از عواملي است كه در تناسب اندامش موثر است. به گفته او: «ماهيچه ها براي ترميم خود، به استراحت نياز دارند كه خواب بهترين زمان است.» او رژيم غذايي سالم و خاصي را دنبال مي كند. به عنوان مثال او به جاي داشتن ۳ وعده غذايي سنگين در روز، ۶ وعده غذايي كوچك و سبك مي خورد. او اعتقاد دارد كه آرامش يكي از شرط هاي ديگر اندام سالم است. او مي گويد: «براي اين كه اندام و ذهن سالمي داشته باشيم، بايد از استرس و تنش دور شويم. من اوقات فراغتم را با خانواده و دوستانم مي گذرانم و همين به روح و جسم من آرامش مي دهد.».